Małżeństwo

Przymierze małżeńskie, przez które mężczyzna i kobieta tworzą ze sobą wspólnotę całego życia, skierowaną ze swej natury na dobro małżonków oraz do zrodzenia i wychowania potomstwa, zostało między ochrzczonymi podniesione przez Chrystusa Pana do godności sakramentu (Katechizm Kościoła Katolickiego, 1601).

Związek małżeński mężczyzny i kobiety wypływa z zamysłu samego Stwórcy, który został objawiony już w pierwszej księdze Pisma Świętego. Prawo do małżeństwa wynika zatem z samej natury człowieka. Mężczyzna i kobieta stworzeni na obraz i podobieństwo Boże zostali powołani do współuczestnictwa w dziele stwórczym Boga oraz do bycia obrazem Stworzyciela w świecie. Ponieważ Bóg stworzył mężczyznę i kobietę, ich wzajemna miłość staje się obrazem absolutnej i niezniszczalnej miłości, jaką Bóg miłuje człowieka. Jest ona dobra, co więcej bardzo dobra, w oczach Stwórcy. Miłość małżeńska, którą Bóg błogosławi, jest przeznaczona do tego, by była płodna i urzeczywistniała się we wspólnym dziele zachowywania stworzenia: Bóg im błogosławił, mówiąc do nich: “Bądźcie płodni i rozmnażajcie się, abyście zaludnili ziemię i uczynili ją sobie poddaną” (Rdz 1, 28) (Katechizm Kościoła Katolickiego, 1604).

W Nowym Testamencie Chrystus wyniósł małżeństwo do rangi sakramentu. Stało się ono również obrazem miłości, jaką Jezus obdarzył swój Kościół oddając za niego samego siebie w oblubieńczej ofierze (por. Ef 5, 31-32).

Małżeństwo opiera się na wzajemnej zgodzie i woli wzajemnego oddania się obu stron wchodzących w ten związek. Do istoty małżeństwa należy jedność, nierozerwalność i otwartość na płodność. Chrześcijańscy małżonkowie budują dom rodzinny, w którym ma wzrastać i być pielęgnowana wiara, wzajemny szacunek i miłość.